Want als het tegenwoordig regent in Limburg dan regent het ook echt. Dikke druppels met een enorme intensiteit. En toen bleef zo’n buiengebied ineens boven ons land hangen. De hoeveelheid neerslag leidde in een paar dagen tot grote problemen voor het afvoeren van al dat water. Onze rivieren konden het niet meer aan.
De overstromingen van 1993 en 1995 hadden ons geleerd dat een combinatie van smeltwater en regenwater ervoor kan zorgen dat rivieren buiten hun oevers treden. Maar een overstroming van die omvang midden in de zomer hadden we tot nu toe nog nooit meegemaakt. Nauwgezet werden alle waterstanden bijgehouden. Maar wie de Maas kent, weet dat de situatie in 24 uur compleet kan veranderen. Er ontstond grote onzekerheid over het beoogde effect van de maatregelen die genomen waren om de maas meer ruimte te geven. Op een aantal plaatsen kwamen helaas toch huizen onder water te staan, op andere plekken wisten we met vereende krachten te voorkomen dat er water over een dijk stroomde of zelfs een dijk doorbrak. We kropen door het oog van de naald.
De overstromingen maakten meer dan eens duidelijk dat de klimaatverandering niet meer te stoppen is. Alleen door samen te werken, kunnen we de toekomstige uitdaging aan. Het recente uitgebreide IPCC-rapport van het klimaatpanel van de Verenigde Naties voorspelt naast een temperatuurstijging een tijd van nog meer extremen. Langere perioden van extreme droogte afgewisseld door lange periodes van extreme regenval. Premier Rutte noemde het rapport zorgelijk voor Nederland, zeker ook voor Limburg met een combinatie van heuvelland en rivieren die allemaal uitmonden in de Maas. De zorg voor het versneld afvoeren maar ook langer vasthouden van regenwater maar ook het voorkomen van hittestress (bijvoorbeeld door de aanplant van bomen of vergroenen van onze leefomgeving) verdient daarom meer aandacht dan ooit.
Wie nu een aantal weken later door het stroomgebied van de maas rijdt, ziet niets meer terug van de overstromingen. De natuur lijkt zich alweer hersteld te hebben. Bomen staan vol in bloei, het gras is weer groen en dieren hebben hun weg terug gevonden. De beken en rivieren zijn terug in hun bed en kronkelen zoals vanouds door ons mooie Limburgse landschap. Prachtig maar ook heel kwetsbaar, de mensen zijn nog niet allemaal hersteld van het wassende water. Later we daarom samen zorgen voor de juiste balans, nu en voor de toekomst. Kijk op www.waterklaar.nl hoe u kunt helpen.
Paul Sanders, voorzitter Waterpanel Noord
Column NR1